The Quintuple House is conceived as a holiday retreat for a client in his sixties who commissioned the project with the intention of leaving it to his three daughters and their families. The commission followed the recent passing of his wife, and the project carries with it the weight of grief, memory, and legacy.
The house is composed of five blocks: three enclosed volumes forming the main living spaces, a concrete bridge that connects them, and the courtyard created at the center. This courtyard acts as the project’s heart — a space defined not by walls but by absence, light, and air.
On a symbolic level, the courtyard represents the late mother of the family. Though not present in a physical or concrete form, her presence resonates through the memories and gatherings of her family within this open void. The architecture thus becomes both a functional holiday home and a metaphor for continuity, remembrance, and healing.
ویلا کیو در سطح فلسفی سوالاتی در مورد بودن و نبودن مطرح می نماید. سوال در مورد اثر نبودن در محیط، به عنوان شهادتی برای بودن. کودکی گام بر راهی گلی می گذارد، رد می شود، و رد پای کودک، و نبودن او، شهادتی می شود بر وجودش.
کارفرما پروژه، با درخواست ویلایی برای آخر هفته ها، به عنوان یادگاری برای نوادگانش به گروه معماری مراجعه نمود. سایت پروژه، زمینی به مساحت تقریبی ۱۱۰۰ متر واقع در شهرکی مسکونی مقیاس متوسط در روستای مازوبن علیا، از توابع تنکابن مازندران است. ساختمان متشکل از ۴ حجم اصلی و یک استخر رو باز همانند حیاطی داخلی. ذات ساختمان درونگراست، اکثر نور فضاهای عمومی ساختمان از حیاط داخلی گرفته می شود. که نه تنها باعث حفظ حریم فضا ها از دید بیرون خانه می باشد، بلکه با ایجاد ارتباط بصری بین فضاهای عمومی حسی از ترازوی لرزانی از باهم بودن و نبودن ارایه می دهد. از ۴ حجم اصلی، ۳ حجم فضای بسته هستند وتیپ بندی کاربری احجام کمک شایانی به بهینه سازی تاسیسات مکانیکی ساختمان نموده است. چشم علی، نام پنجره ایست، در راه رو منتهی به اتاق کارفرما، از این پنجره می توان به تمامی فضاهای عمومی ساختمان نگریست، و به زندگی جاری در آن، در طبقات و فضاهای خرد و کلان، به عنوان میراث خود از زندگی.
